Dat waar iedereen stiekem voor vreesde, is helaas gebeurd: een tweede lockdown. Deze keer een mildere vorm dan de eerste, maar nog steeds is de prioriteit binnenblijven. Deze lockdown vindt plaats in het najaar en wie najaar zegt, zegt ook regen, dikke truien en feestdagen. Die eerste twee zorgen voor gezellige wandelingen en die laatste werden dit jaar bij mij zoals bij vele anderen op een alternatieve manier gevierd. Ik legde mijn laatste week van dit vreemde jaar vast in enkele foto’s en een filmpje.
Op kerstavond aten we zoals elk jaar te veel hapjes en keken we met ons gezin naar Home Alone. Kerstdag zag er wat anders uit. Mijn peter, de broer van mijn moeder, nodigt rond deze periode vaak zijn Libanese vriendin uit om samen kerst te vieren. Die plannen gingen uiteraard niet door dit jaar. Ondanks de maatregelen was het wel mogelijk om hem bij onze bubbel toe te voegen, dat deden we met plezier. Samen vierden we kerst door nogmaals te veel te eten en vervolgens die extra calorieën er meteen af te joggen.
De week tussen kerst en Nieuwjaar is altijd een heel vage periode, niemand weet precies welke dag het is. Door de pandemie is dat wel al een tijdje de norm bij mij. Alle dagen lijken op elkaar: opstaan, ontbijten, voor een computer gaan zitten, eten, opnieuw voor een computer zitten, eten, iets ontspannend doen met het gezin, slapen en de dag erna alles opnieuw doen. Door wekelijks een lange wandeling te maken, probeer ik wat variatie te creëren, maar na een tijdje word ik dat ook wel beu. Gelukkig zijn er af en toe wel lichtpuntjes, zoals Zoomen met mijn medeleiding van de Chiro. Ik heb ze al maanden niet gezien en kan niet wachten tot ik ze alle 28 in mijn armen kan nemen.
Het nieuwe jaar kon ik deze keer niet uitbundig vieren met al mijn vrienden rond mij, maar hopelijk kunnen we dat volgend jaar inhalen. Ik kijk zo enorm uit naar het moment dat het stom virusje geen grote bedreiging meer vormt voor de wereld. Ik wil terug naar de campus, op café gaan, knuffelen, dansen… En elke dag doe ik mijn best om deze dingen zo snel mogelijk terug te kunnen realiseren. Als dat wil zeggen dat ik op Nieuwjaar geen feestje kan houden, dan doe ik dat met plezier.
Zoals bij vele luxepaardjes in dit land, wordt er bij mij thuis vaak geklaagd over het beruchte coronakapsel. Nooit gedacht dat een van de meest besproken onderwerpen aan de keukentafel het sluiten van de kappers zou zijn. Gelukkig is er voor alles een oplossing. Als wij niet naar de kapper mogen, dan komt de kapper bij ons.
De voorbije maanden hebben mij wel laten inzien dat ik het nog niet zo slecht heb. Er zijn mensen die hun geliefden verloren door Covid-19, mensen die geen job meer hebben, mensen die alleen zijn en niemand dicht bij hen hebben om dit hele gedoe wat minder zwaar te maken. Ik heb het nog relatief goed. Mijn gezin en vrienden zijn gezond. We hebben elkaar en dat was iets dat ik altijd vanzelfsprekend vond, maar dat is het helemaal niet. Samen staan we sterk, in de grote dingen in het leven maar zeker ook in de kleine.
