Hallo, ik ben Alpha Oumar Diallo en ik kom uit Guinee. Tien jaar geleden vluchtte ik naar België, niet voor het geld, maar omdat ik in mijn land kritiek had op het regime. Dat bracht me in de problemen, en ik besloot te vluchten. Wat ik toen nog niet wist, is dat mijn leven hier vooral zou draaien om wachten.
Ik wacht al bijna twaalf jaar op asiel. Ik vroeg het drie keer aan, maar telkens werd het geweigerd. Vorig jaar werd ik opgepakt tijdens een identiteitscontrole en zat ik vast in een gesloten centrum in Steenokkerzeel, een plek waar mensen zonder papieren opgesloten worden. Daar zit men vaak maanden, zonder te weten of ze ooit vrijgelaten worden of uitgezet.
Als je door de Schildknaapstraat wandelt, merk je dat ik geen onbekende ben. Iedereen spreekt me aan. Veel mensen geven me een centje of halen snel iets te eten voor me bij de Carrefour naast mijn plek. Toen iemand me zelf iets aanbood, reageerde ik met: “Alleen als je dat echt zelf wilt. Iedereen heeft namelijk zijn eigen problemen, ik wil je niet verplichten.” Ik moest aandringen dat ik het echt graag wilde ontvangen. Dat toont hoe ik niet profiteer van de goedheid van anderen.
Mensen die mijn werk zien, zijn geraakt. Niet alleen door mijn verhaal, maar ook door mijn schilderijen. Die zijn te koop, van 40 tot 450 euro. Niet omdat ik rijk wil worden, maar omdat ik van de straat af wil. Ik droom van een eigen plek, en het liefst wil ik gewoon een tijdelijk verblijf.
(door Rose Hunlede)
Meer verhalen
Uitgestelde koffie blijft uitgesteld in Brussel
“Not in my backyard”, er geraakt geen school meer gebouwd in Brussel
Droge lente doet Brusselse watervoorziening niet blozen