Mensen in Brussel: Hubert Coen

Ik ben Hubert Coen. Ik ben 56 jaar en werk al dertig jaar bij de politie. Op dit moment ben ik inspecteur in de politiezone Brussel-Hoofdstad. Al sinds ik hier werk, ervaar ik enorm veel veranderingen. Ik merk vooral dat er meer agressie is dan vroeger en daarom zetten we meer dan ooit in op veiligheid door bijvoorbeeld meer camera’s te hangen.

Vandaag ben ik bewaker van het hoofdcommissariaat aan de Grote Markt. Dat houdt in dat ik mensen die aangifte willen doen of die vragen hebben, begeleid naar binnen. Soms moet ik ook mensen kalmeren die in paniek aangifte komen doen of tussenbeide komen als mensen nog in gevecht zijn als ze een klacht willen indienen. Ik heb ook al een paar keer de toegang moeten weigeren omdat mensen te agressief waren.

Een verhaal uit mijn politiecarrière dat mij voor altijd zal bijblijven is de aanslag in het metrostation in Maalbaak op 22 maart 2016. Ik deed toen de vroege dienst en we waren al verwittigd dat er een aanslag in Zaventem had plaatsgevonden. We waren onderweg om daar bijstand te bieden, maar opeens werden we opgeroepen om naar het metrostation in Maalbeek te gaan. Op dat moment wisten we dat er iets ernstig was gebeurd en dat we daar zo snel mogelijk naartoe moesten, maar meer informatie hadden we niet. Er was een telefoonstop. Alle netwerken mochten alleen door de hulpdiensten gebruikt worden. Toen we daar aankwamen, zagen we een slagveld. Overal lagen lijken en lichaamsdelen. Op zulke momenten moet je die mensen als objecten beschouwen, verstand op nul zetten en het nodige doen. Ikzelf ervaar daar nu weinig impact van, maar ik ken wel een paar collega’s die daar mentaal enorm van hebben afgezien.

Wanneer ik niet werk, geniet ik thuis van de kleine dingen. Daarnaast probeer ik ook af en toe te sporten. Als mijn werk me iets te veel wordt, ga ik zo snel mogelijk naar het zuiden van Frankrijk om terug energie op te doen.
(Opgetekend door Minne Uyttersprot)