Brusselse filmmaker Hyun Lories over mannelijkheid, therapie en rouw: “Jezelf zijn is de grootste vorm van zelfliefde”

Wat betekent het om man te zijn in een wereld waarin kwetsbaarheid vaak wordt gezien als een zwakte? In de videoclip van Leven Beter, de nieuwste track van Zwangere Guy, gaat regisseur Hyun Lories op zoek naar een antwoord. Het resultaat is een krachtig audiovisueel portret over worstelen, zoeken, maar ook groeien met mannelijke kwetsbaarheid als rode draad. Hyun, een Zuid-Koreaanse Vlaamse Brusselaar, groeide uit van verloren student tot gepassioneerd filmmaker.

Je maakte recent de videoclip voor Zwangere Guy. Hoe is die samenwerking tot stand gekomen? 
Hyun Lories: “Ik ken Gorik al lang, van voor dat hij Zwangere Guy was, zoals vele anderen in Brussel. Hij is altijd al een opvallend en kleurrijk figuur geweest omwille van zijn energie. Het stond eigenlijk in de sterren geschreven dat hij ooit Zwangere Guy zou worden, denk ik. Hij was altijd al een soort straatburgemeester ofzo. Onze wegen hadden zich wat gescheiden en gekruist, maar ineens stuurde hij me een berichtje: ‘Hey man, ik mis je’. Dat leidde tot een nieuwe toenadering. Daarna nodigde hij me uit in de studio en vroeg hij me om de clip voor Leven Beter te maken. Dat voelde als een privilege.”

Het centrale thema van de clip is ‘mannelijke kwetsbaarheid’. Waarom net dat thema? 
“Toen ik de track hoorde, viel de eerste zin me meteen op: ‘Kijk, ik weet dat het niet gaat als je nooit om hulp vraagt’. Die raakte iets in mij. Het deed me meteen denken aan mentaal welzijn. Ik zie veel mannen om me heen worstelen met hun mentale gezondheid, maar er wordt zelden over gepraat. Dit is geen pleidooi in de trant van ‘mannen hebben het ook moeilijk’, maar eerder een poging tot begrijpen.
Soms heb ik het gevoel dat veel wat er misgaat in de wereld te herleiden is tot toxisch mannelijk gedrag, denk aan figuren als Trump of Musk. Mannen die ergens nog steeds gekwetste kinderen lijken, gevangen in een volwassen lichaam. Het is moeilijk voor me om dat echt te begrijpen: hoe ze zo weinig empathie, begrip of gevoel kunnen tonen. De enige manier waarop ik er enigszins grip op krijg, is door te denken dat ze in hun ontwikkeling een keurslijf zijn binnengestapt waar ze nooit echt uitgeraakt zijn.”

Heeft het project ook een persoonlijke kant voor jou? 
“Zeker. Ik ben door heel veel verdriet gegaan toen Peter, een goede vriend van mij, is overleden door zelfdoding. Dat heeft veel losgemaakt en hierdoor ben ik dingen anders beginnen zien. Ik begon te beseffen hoe weinig échte gesprekken er zijn tussen mannen. We zoeken elkaar vaak op bij pot en pint of rond fun and games en daar is op zich niks mis mee. Alleen kon ik niet meer ontzien dat daardoor gesprekken over gevoelens naar de achtergrond verschoven. Voor diepe connectie is vaak geen plek want we hebben de tools niet om ons kwetsbaar op te stellen als man. Na de dood van Peter begon dat besef ook wel door te dringen. Sindsdien probeer ik daar zelf bewuster mee om te gaan, het is een soort work in progress: ik startte therapie, ben gestopt met drinken en ben onderweg naar een andere manier van man-zijn. De film is dus zowel voor Peter, als voor mij.”

Waarom denk je dat kwetsbaarheid bij mannen nog steeds zo moeilijk ligt? 
“Patriarchy is real. Jonge jongens leren al vroeg hun emoties te onderdrukken. Op een bepaald moment beseffen ze dat ze afgewezen kunnen worden als ze hun gevoelens tonen. Dat leidt tot volwassen mannen die vervreemd zijn van hun eigen gevoelsleven. Het is een systeem dat, hoewel ogenschijnlijk voordelig voor mannen, in werkelijkheid schadelijk is voor iedereen. Een systeem dat ongelijkheid en individualisme in de hand werkt, precies de omstandigheden waarin het kapitalisme floreert.
Soms denk ik dat terwijl racisten en antiracisten, feministen en vrouwenhaters elkaar haten en bestrijden, de miljardairs van deze wereld in hun vuistje zitten te lachen. Ze tellen hun geld, wetende dat de enige echte bedreiging voor hun macht, de eenheid van het volk, waarschijnlijk nooit zal plaatsvinden. En misschien is het grootste deel van wat er misgaat in deze wereld uiteindelijk te herleiden tot miljardairs en de immense ongelijkheid die zij met zich meebrengen.”

Zie je verandering bij de jongere mannelijke generaties? 
“Gelukkig wel. Ik merk dat jongere jongens nu al veel opener praten over gevoelens. Dat geeft hoop. Maar het blijft complex. Want hoe meer ruimte er komt voor kwetsbaarheid, hoe sterker ook de tegenreactie wordt, denk aan de opkomst van toxische mannelijkheid online. Het blijft dus vechten tegen twee krachten tegelijk.”

Worstel je zelf met bepaalde moeilijkheden? 
“Absoluut. Ik hunker soms naar die veilige, warme verbondenheid, zoals ik dat zie in queer communities. Ik heb zo’n mooi beeld waarin vriendinnen onder een dekentje zitten en praten. Maar als ik dat zelf zou doen met mijn mannelijke vrienden? Dan voel ik weerstand, schaamte. Dat komt door hoe ik ben gevormd. Misschien dat mijn zoon dat wél kan, als ik ooit een zoon heb. Ik hoop dat hij in een wereld leeft waar dat normaal is.”

Wat betekent kwetsbaarheid voor jou? 
“Moeilijke vraag. Goeie vraag. Ik weet het nog niet helemaal. Ik zie het als een reis. Iets waar ik mijn hele leven mee bezig zal zijn. Ik ben opgegroeid in een tijd waarin kwetsbaarheid niet besproken werd. Voor mij is kwetsbaar mogen zijn het summum – je echte zelf kunnen tonen. Maar we censureren onszelf vaak uit angst voor kritiek. Alleen voor de spiegel, of bij mijn partner, voel ik me echt mezelf. Dan komt ook mijn speelsere kant naar boven – de clown in mij – terwijl de meeste mensen me als rustig kennen.”

Wat zou je tegen je jongere zelf willen zeggen?  
“Zoveel. Ik heb als kind en jongere vaak wakker gelegen. Door mijn adoptiecontext had ik verlatingsangst, iets waar ik toen geen besef van had. Ik paste me constant aan de omgeving aan, in de hoop graag gezien te worden. Dus ik zou tegen mijn jongere zelf willen zeggen: ‘Durf gewoon jezelf te zijn. Dat is meer dan genoeg’. De juiste mensen blijven, de rest mag wegvallen. Je hoeft niet door iedereen graag gezien te worden om jezelf graag te kunnen zien. Ik dacht dat als iedereen mij graag zag, ik mezelf ook zou leren graag zien. Maar dat werkt zo niet. Ik was een kameleon. Dat zou ik anders willen.”

Is er een boodschap die je wil delen met mensen die zich ook vaak aanpassen of moeilijk kwetsbaar durven zijn? 
“Ja, zeker. Jezelf zijn is de grootste vorm van zelfliefde. Als jongere besef je dat vaak niet, maar later voel je de schade ervan. Je lichaam liegt niet. Op een bepaald moment zegt het: ‘Stop, genoeg’.  Wees dus zo snel mogelijk trouw aan jezelf.  
Ik hou van Instagramquotes – eentje zegt: ‘Be yourself. All the others are taken’. We denken dat we aan iets moeten voldoen, maar dat is een illusie. En vooral: blijf praten met elkaar. Ik zie vandaag een groot gebrek aan verbinding tussen gemeenschappen. Racisten zetten we vaak weg als uitschot en vice versa. Maar hoe gaan we ooit samenleven als we elkaar de rug toekeren? De oplossing ligt in dialoog. Twee kampen die nooit met elkaar praten, komen nooit dichter bij elkaar. We hebben uiteindelijk veel meer gemeen dan wat ons verdeelt – cliché, maar waar.”

De videoclip ‘Leven Beter’ van Zwangere Guy, geregisseerd door Hyun Lories, is nu te bekijken op YouTube.