Layla El-Dekmak: “Ik ben niet neutraal als het gaat over onrecht”

Voor een volle aula in campus Kanal bijt journaliste Layla El-Dekmak de spits af van Masters of Media 2025-26.  Ze neemt ons mee door haar loopbaan, en houdt een pleidooi voor meer solidaire en maatschappelijk geëngageerde journalistiek.
door Han Ory – foto’s Milan Caignie

Als jonge twintiger begon Layla El-Dekmak, pas afgestudeerd in dramaturgie, aan de moeilijke taak om werk te vinden. “Zelfs ICI PARIS XL wilde me niet”, zegt ze openhartig over haar acht maanden lange zoektocht. Die bracht haar uiteindelijk bij een productiehuis waar ze werkte aan een programma voor VTM, maar daar was ze niet gelukkig. Na negen maanden wees ze het vast contract dat ze voorgeschoteld kreeg af, en ging opnieuw op zoek.

Radio 1
Ten huize El-Dekmak stond altijd de radio op, wat Layla ertoe bracht spontaan te solliciteren bij Radio 1. Daar vielen haar stem en vaardigheden in storytelling op, en al snel had ze een pracht van een baan beet. Bij de VRT leerde ze in het volgende decennium alles over de journalistieke stiel: van de radio over de nieuwsdienst naar televisie en terug naar de radio, waar ze zelfs haar eigen programma had.
Toch kwam haar visie niet altijd overeen met die van haar collega’s, en voelde ze zich overschaduwd door het heersende denken. “Ik was jarenlang de enige persoon van kleur op de werkvloer, en ben vaak van vloer veranderd.” Na elf jaar dienst besloot El-Dekmak het comfort van de VRT te verlaten om zelfstandige te worden, op zoek naar nieuwe ideeën en stimulansen.

Journalistiek en engagement
Het voornaamste deel van El-Dekmaks lezing ging over de gebreken van de journalistiek in onze tijd. Haar visie legt een grote focus op klassenverschillen. Ze duidt op het klassenverschil tussen veel journalisten en grote delen van het publiek. El-Dekmak propageert solidaire journalistiek, waarbij meer aandacht gaat naar wie niet gehoord is: “Een vorm van journalistiek die naar de maatschappij kijkt, waar onrecht geschiedt en mensen in hun waardigheid geschonden worden.” Ze begrijpt dat deze mensen journalisten wantrouwen, omdat ze journalisten zien als vijandig en extractief. De journalist moet er volgens haar zijn voor de mensen, niet voor hun verhalen. “Houd contact, ook nadat je verhaal verschenen is”, zegt ze.

Weg met neutraliteit
El-Dekmak hekelt dat veel media krampachtig vasthouden aan neutraliteit en objectiviteit. “Neutraliteit werkt niet in situaties van conflict en onrecht”, zo pleit ze. “Objectieve journalistiek komt in de praktijk dikwijls overeen met de dominante blik.” Die moet juist in vraag worden gesteld, vindt ze. Journalisten moeten volgen haar politici meer verantwoordelijk houden voor hun daden. “Ik zie dat we heel veel reproduceren, maar zeer weinig counteren. Houd politici verantwoordelijk voor hun beleid. Ik kom op voor mensenrechten, tegen onrecht en onderdrukking. Velen noemen me daarom een activist, terwijl dat voor mij net de kern van journalistiek is. Ik ben niet neutraal als het gaat over onrecht.”