Mensen in Brussel: David Tabor

Ik ben David Tabor, dertig jaar en een geboren en getogen Brusselaar. Ik werk voor “L’ilot” oftewel “T’eilandje.” Dat is een vzw die daklozen in België helpt om een nieuw thuis te vinden. Vandaag sta ik voor het station van Brussel-Centraal om geld in te zamelen voor de vzw.

Ik woon in Schaarbeek, mijn moeder komt uit Colombia en mijn biologische vader uit Chili. Ze hebben elkaar in Brussel ontmoet. Ik heb enkele jaren in Colombia gewoond en af en toe keer ik terug.

Ik hou echt van Brussel. Deze stad is rijk aan diversiteit en verschillende culturen die goed met elkaar overweg kunnen. We zijn er als groep mensen in geslaagd samen te kunnen leven in Brussel ondanks onze verschillen.

De stad is voor mij echt een aantrekkingsveld voor mensen. Door Brussel heb ik de leukste vrienden ontmoet. Ik doe mijn job heel graag door het contact met verschillende achtergronden. Ik ervaar zowel memorabele als trieste momenten tijdens mijn werkuren. Het voelt bijvoorbeeld heel denigrerend aan als ik word genegeerd, want dan lijkt het alsof ik niet besta. Als ik afgewezen word, wat vaak gebeurt op mijn werk, kan ik ermee leven. Als je geen tijd hebt, snap ik dat volledig. Dan zeg ik gewoon: “Geen zorgen, nog een fijne dag.”

In sommige situaties wordt er goed gelachen langs beide kanten. Gisteren zag ik bijvoorbeeld een moeder met haar baby in een buggy. En ik zei: “Hé, dit is een inspectie. Is die baby echt of is het smokkelwaar?” En zij begon te lachen en zei: “Het is duidelijk een smokkelwaar.” Dat soort momenten maakt mijn dag.

Ik vind het belangrijk dat we solidariteit opbouwen, want veel mensen willen dat we alleen en eenzaam leven. Hoewel het leven het waard is om te delen. Ik wil afsluiten met te zeggen dat succes geen kwestie is van individuen. Succes is een kwestie van allemaal samen kunnen leven in een groep. Dat moet opgebouwd worden. Vrijheid is iets wat we samen creëren en geluk is iets wat we samen bereiken.
(Opgetekend door Zile-Huma Mohar)