‘Welkom in Europa, blijf hier tot ik doodga. Europapa, Europapa!’ Hoe dichter het Eurovisiesongfestival komt, hoe luider de nieuwe hit van de Nederlandse Joost Klein door de boxen knalt. Zijn inzending zet happy hardcore weer helemaal in de spotlights, maar is het ooit wel weggeweest?
“Het is een shot suiker in de tienduizendste graad”, zo omschrijft Geert Sermon, happy hardcore. Vroeger bracht hij als dj iedereen aan het dansen met zijn hardcoremuziek, nu voorziet hij Brusselaars van feestnummers in zijn platenwinkel. Voor de ene muziekliefhebber is happy hardcore onmisbaar, voor de ander een echte pest. Diverse muzikale invloeden uit de Belgische, Nederlandse, Duitse en Britse discotheken leidden begin jaren ‘90 tot het vrolijke, humoristische muziekgenre. Met het Eurovisiesongfestival in zicht, brengt Joost Klein het genre weer helemaal terug met zijn nummer Europapa.
Paul Elstak, Technohead, Party Animals, Dune en nu ook Joost Klein. Het zijn slechts enkele grote namen binnen de happy hardcoregemeenschap. Pianofragmenten, luchtige lyrics en een snel tempo vormen de basis van deze blije danswereld. “Happy hardcore heeft zijn oorsprong bij de technomuziek, maar werkt ook zonder drugs en zware boodschappen. In de jaren negentig organiseerden ze in Nederland kinderfeestjes met happy hardcore, want de basis is eigenlijk een snelle melodie met kinderrijmpjes”, zegt Gert Keunen, muziekdocent van het RITCS.
Nieuwe generatie
Een kale kop, kleurrijk trainingspak en een stoere bomberjack. Ooit was happy hardcore de thuishaven voor gabbers, maar dat is al lang niet meer zo. “De vernieuwde interest in happy hardcore zorgt ervoor dat mensen zich niet moeten identificeren als een gabber om de muziek leuk te vinden”, zegt Julian Devos (BRUZZ). Ook happy hardcoreliefhebber Brent De Win denkt dat het breder gaat: “Iedereen mag happy hardcore goed vinden.”
Dat Joost Klein binnenkort het Eurovisiesongfestival op zijn kop zet met Europapa heeft daar ook wat mee te maken. “Het is een nummer gemaakt voor de TikTok-generatie. Het gaat viraal, waardoor andere mensen happy hardcore leren kennen en fan worden van het genre”, zegt Keunen.
Escape from reality
Happy hardcore heeft zijn naam ook zeker niet gestolen. De feestjes en festivals zorgen voor een intense sfeer en extase en dat brengt fans samen. “Mensen ontmoeten elkaar met die muziek als soundtrack. Harde beats aan een gigantisch hoog tempo, dat vraagt om euforie”, zegt Sermon.
Dat mensen even willen ontsnappen aan hun dagelijkse zorgen en verplichtingen is niet meer dan normaal. “Er is altijd nood aan oppervlakkige, vrolijke muziek. Die behoefte zal nooit verdwijnen. Het idee van ‘gedachteloos genieten’ is een menselijke behoefte en ook in het uitgaanscircuit heeft men daar nood aan”, zegt Keunen.
Blijven hakken
Will hardcore ever die? Als je het aan de echte fans vraagt zeker niet. “Happy hardcore, dat hoort gewoon niet dood te gaan. Op die manier kan het mensen blijven ambeteren.” Goed nieuws dus voor iedereen die gek is van Joost Klein, want zij kunnen naarstig blijven hakken.
Luister hieronder naar de audioreportage:
Meer verhalen
L’Amour ouf: over de grenzen van de liefde (recensie)
Reizen tijdens Erasmus: “Helsinki voelt als thuiskomen”
Arnaud De Decker: “Je moet echt wel geschift zijn om deze job te doen, tenzij je niet aan de gevaren denkt.”