Nieuwe EhB-voorzitter en voormalig topambtenaar Raymonda Verdyck: : “Ik ben een perfectionist, maar heb leren aanvaarden dat je de lat niet té hoog mag leggen.”

Bij de start van dit academiejaar volgde Raymonda Verdyck Bart De Schutter op als voorzitter van de Erasmushogeschool Brussel en dat nieuwe engagement neemt de voormalige topambtenaar ter harte. Zopas bezocht ze de verschillende EhB-campussen en liet ze zich door studenten en docenten doordrenken van de look en vooral feel van de hogeschool. Maar wie is de mens en de vrouw achter de voorzitter? Tweedejaarsstudente Journalistiek Rahma Igeh wist haar te strikken voor een portretinterview. Een openhartig gesprek op een Mechels terras van achter een latte macchiato: “Ik ben dan wel op pensioen, maar nog lang niet op rust.”
door Rahma Igeh – foto’s Lieselotte Van Hemelrijck

Leerkracht zedenleer, gedetacheerd leerkracht bij de Humanistische jongeren,
teamverantwoordelijke Internationalisering van de Jeugdwerking in Vlaanderen, afdelingshoofd
Studietoelagen, afdelingshoofd Begeleid individueel studeren (BIS), administrateur-generaal bij Toerisme Vlaanderen,  afgevaardigd  bestuurder  van  het  gemeenschapsonderwijs  (GO!)  en  nu  ook  voorzitter bij de Eramushogeschool… Wat was of bent u eigenlijk niet?
Raymonda Verdyck: Ik ben absoluut geen praktisch iemand, alles wat te maken heeft met het werken met de handen, is iets waar ik het heel moeilijk mee heb. Ik zie mezelf wel als iemand die altijd heel betrokken en geëngageerd is geweest bij de ontwikkeling van mensen. De sociale component is een rode draad geweest in alle jobs die ik heb gedaan, ook in activiteiten buiten mijn professioneel leven. Zo ben ik lid van een vzw voor mensen met een fysieke beperking.

Is  het  zorgen  voor  anderen  iets  dat  u  hebt  meegekregen  binnen  uw  opvoeding  of  een  deel  van  uw persoonlijkheid? 
Ik heb het via mijn opvoeding meegekregen. Mijn ouders hebben er altijd veel aandacht aan besteed. Er was een open dialoog binnen het gezin en we moesten respectvol met elkaar omgaan. Deels ligt het ook in mijn karakter. Ik ben altijd iemand geweest die graag in contact komt met anderen.  Ik geef graag , maar ik krijg ook veel terug. Ik heb veel goede vrienden waar ik altijd terecht kan. Maar als ik  zie dat ik voor anderen iets heb kunnen realiseren, geeft mij dat ook veel voldoening.

 U hebt ooit tijdens een interview bij BRUZZ naar aanleiding van uw pensioen bij GO! gezegd dat
verantwoordelijkheid binnen het onderwijs onderschat wordt. U bent zelf ook student geweest. Hoe kijkt u naar uw eigen schoolcarrière?
 Ik heb van in mijn lagere school tot het secundair altijd leerkrachten gehad die inzetten op kansen bieden. Dat heeft  mij  ook  geprikkeld  om  leerkracht  te  worden,  omdat  zij  mij  hebben  getoond  dat  je  een  verschil kan maken voor jonge mensen. 

Hebt u ooit getwijfeld aan uzelf?
Toen ik aan hoger onderwijs begon, hadden mijn ouders beperkte middelen om mijn studies te betalen, waardoor de druk om te slagen groot was. Plots kwam ik op de universiteit terecht in een grote wereld, terwijl ik in een veel kleinere omgeving was opgegroeid. Toen begon ik mezelf de vraag te stellen  “Is dit een omgeving voor mij?” Maar ik ben een doorbijter en het is me uiteindelijk ook gelukt.  

“ik  ben nooit  onrespectvol behandeld 
of  niet  serieus  genomen omdat ik een vrouw was.”

Het  is  u  inderdaad  gelukt, u  hebt topfuncties kunnen bemachtigen.    Met  de  quotawet  probeert  de overheid ook meer vrouwen in topfuncties te krijgen. Hebt u het gevoel gehad dat u meer op uw strepen moest staan dan uw mannelijke collega’s?
Ik  heb  het  nooit  meegemaakt  dat  ik  op  een  onrespectvolle  manier  ben  behandeld  of  niet  serieus  werd genomen omdat ik een vrouw was. Het heeft ook een stukje met jezelf te maken. Als je niet bij jezelf het gevoel creëert dat je je dubbel moet waarmaken, maar doet wat je vindt dat er moet gebeuren, sta je steviger in je schoenen. Ik heb altijd mannelijke bazen gehad die me een duw in de rug gaven om een nieuw uitdaging aan te gaan. Ik zie wel dat het een problematiek  kan zijn voor andere vrouwen , maar ik heb het persoonlijk niet ervaren.

Vindt u uzelf een voorbeeld voor andere vrouwen?
Ik hoop dat vrouwen die eerst twijfelen, toch net als ik de stap zetten om een functie op te nemen. 
 
Vorig jaar nam u afscheid als afgevaardigd bestuurder bij GO! En nu bent u voorzitter bij  de Erasmushogeschool Brussel. Bent u  bang om een houvast te verliezen of doet u het te graag? 
Mijn broer vraagt mij ook altijd wanneer ik met pensioen ga en dan antwoord ik iedere keer “ik ben met pensioen , maar nog niet op rust”. Ik voel mij nog te jong om in een zetel te gaan zitten en niks meer te doen. Het onderwijs is en blijft mijn passie. Ik was al langer bestuurslid binnen de Erasmushogeschool en toen men mij vroeg  om voorzitter  te  worden leek het mij een uitdaging om de kwaliteit van de hogeschool te behouden van uit de  expertise  die  ik  al  die  jaren  heb
opgebouwd. Ik vind het vreemd dat mensen denken dat je op 65+  mensen niet meer kan aanspreken om dingen te doen. We hebben een heleboel expertise die we meedragen , waardoor we nog lang niet oud en afgeschreven zijn.

De wereld evolueert heel snel , bent u bang dat u op een gegeven moment niet meer mee zal zijn?
Ik  probeer  zo  veel  mogelijk  geïnteresseerd  te  blijven  in  de  evoluties  die  er  zijn.  Het  neemt  niet  weg dat technologie  niet  mijn  sterkste  punt  is. Ik  heb  gelukkig  mijn  plus-kleinzoon  die  Informaticawetenschappen studeert  en  bij wie  ik  terecht kan  met  problemen.  Je  merkt  wel  met  het  ouder  worden dat  je  een  stukje geïsoleerd raakt, omdat alle informatie via die digitale wereld gaat, en die evolueert razendsnel. Het is wel iets waarvan ik mezelf de vraag stel of ik het ga blijven kunnen.

Wat zijn uw zwakke punten? 
Ik  kan  heel  moeilijk  nee  zeggen.  Hierdoor  heb  ik  soms  te  weinig  tijd  om  de  dingen te doen  die  ik  zelf graag  wil. Ik ben ook een perfectionist, waardoor ik wakker kan liggen als dingen niet lopen zoals gewenst. Aan de andere kant ben ik een geduldig persoon die om kan gaan met die fouten. Ik bied mensen graag de kans om te leren en te evolueren uit hun fouten. Ik heb geleerd om te aanvaarden dat je voor jezelf en collega’s de lat niet té hoog mag leggen.

Wat brengt de toekomst voor u? 
Ik  hoop  dat  ik  een  aantal  jaren  actief  kan  blijven  in  dit  engagement  bij  de  Erasmushogeschool  Brussel. Natuurlijk, bij het ouder worden stel je jezelf de vraag of de gezondheid blijft volgen. Op dit moment hou ik me er niet zo sterk mee bezig, omdat ik me fysiek heel goed voel. Ik wil ook blijven lezen en reizen om nieuwe verhalen te ontdekken.