Ik moet toegeven dat mijn tijd in Noorwegen zwaar begon door te wegen. Brussel werd steeds meer een groot gemis. De fjorden rondom Volda hadden haast geen geheimen meer en dat maakt buitenkomen soms een hele klus. Zeker wanneer de zon zich maar voor een paar uur laat zien boven de pieken rondom deze – voor mij – veel te kleine ‘stad’.
door Jaani De Koker

Maar plotseling kwam er verandering. Haast als een godsgeschenk begon het landschap stilaan een andere vorm aan te nemen. Niet letterlijk, maar de grijze toppen die ik de afgelopen maanden verkend heb, kregen stilaan een andere kleur. Van de ene op de andere dag. Een witte kleur, in de vorm van sneeuw. Opeens voelde alles opnieuw als onbekend terrein dat ik zo snel mogelijk moest ontdekken.
Uiteraard is dat ook wat ik dan onmiddellijk deed. Onvoorbereid, maar heel enthousiast, veroverde ik opnieuw Melshornet. De eerste berg die ik hier beklom. Twee keer dezelfde berg beklimmen? Niets voor mij dacht ik eerst, maar door de sneeuw voelde het deze keer helemaal anders. Een verrassend en nieuw gevoel. Uitdagender, spannender, maar vooral oneindig veel mooier.
De vroege zonsondergangen die mij al een hele tijd veel te vroeg in bed deden kruipen en al mijn productiviteit wegnamen, veranderden in iets wonderbaarlijk. Nog nooit zag ik iets gelijkaardigs. De hemel die de kleur aanneemt van de rijpste sinaasappel die men zich kan inbeelden. De zon die alle tijd neemt om te verdwijnen achter de wit besneeuwde bergtoppen. Een schouwspel dat ik nooit nog geëvenaard zal zien.
Eenmaal de zon dan toch besloot om haar ogen te sluiten, was het tijd voor de maan om in de spotlight te stappen. Die spotlight was in dit geval mijn fotocamera. Ik experimenteerde erop los en wat een resultaat. Nooit gedacht dat een camera mij zo dicht zou kunnen brengen bij iets dat 384.400 km van de aarde verwijderd is. De datum op mijn fototoestel verklapt dat het al eind november is en starend naar de maan besef ik opeens dat Brussel terug heel dichtbij komt. Wat een ervaring.
Meer verhalen
Sfeerstuk: toeristenval
Tara Jacobus trok naar Act.ival for Future in Duitse Lübeck en had er een gesprek dat veel indruk op haar maakte: “Diana kan nooit meer leven zonder angst”
Studenten Journalistiek tonen sterk staaltje redevoering tijdens Difference Day