Mensen in Brussel: Pietro Quadrino

Ik ben Pietro Quadrino, 34 jaar, en belandde ongeveer zes jaar geleden in Brussel. Ik probeer een lang verhaal kort te maken. Opgroeien deed ik in Rome. Nadien studeerde ik een tijdje in Parijs en van daar is de stap naar Brussel niet meer zo groot. Laten we stellen dat het leven mij hier bracht. Vandaag doe ik het rustig aan. Even genieten van mijn koffie in het zonnetje. Hopelijk krijg ik mezelf later zo ver om mijn appartement op te ruimen, maar dat zal snel moeten gaan want ‘s avond geef ik theaterlessen.

Ik ben namelijk acteur en dat is ook waar ik mij hier mee bezighoud. Twee keer per week organiseer ik een theateratelier voor mensen in Brussel. Die groep is heel gevarieerd, allemaal mensen met een verschillende achtergrond. Zo zijn er enkele artiesten die gewoon plezier komen beleven, maar ook een groep ex-drugsverslaafden uit Sint-Jans-Molenbeek die timmeren aan hun weg terug. Voordat ik naar daar ga, moet ik dus mijn appartement nog opruimen. Ik kwam gisteren terug uit Zwitserland, want mocht daar op gesprek met een regisseur, die was enkele weken geleden onder de indruk geraakt van mijn auditie. Brussel is een perfecte basis voor het leven dat ik wil leiden. Ik kan van hier zonder probleem naar elke andere stad in Europa of zelfs de wereld trekken. Op zich wel spijtig dat ik gisteren niet hier was. Als de zon schijnt op de Vismarkt, de buurt waar ik ook woon, dan fleurt alles op. Een vreugde-explosie als het ware.

Als ik het bijvoorbeeld vergelijk met Parijs – waar ik op mijn twintigste leerde acteren – of Rome, mijn geboortestad, is er maar één conclusie: Brussel heeft een heel eigen karakter en daar hou ik van. De stad is een mix van verschillende culturen. Een stad van mensen die roekeloos durven zijn, die houden van reizen en ontdekken, want Brussel verandert constant. Voor mij is het een stad met een uitgesproken persoonlijkheid, één die je niet terugvindt in Parijs bijvoorbeeld. Daar wordt de stad gevormd door ‘locals’. Die zijn er in Brussel ook, maar hebben minder invloed op de sfeer die in de stad hangt en dat lijken ze ook niet erg te vinden. Het voelt als een open stad, een stad die verandering omarmt. Mijn plan is dan ook om in Brussel te blijven, maar ik moet wel toegeven dat mijn plannen vaak en snel veranderen.”
(opgetekend door Jaani De Koker)