Corona hield starters niet tegen: meer nieuwe zaken in 2020 en 2021

Uit cijfers van Unizo blijkt dat in het eerste coronajaar het aantal KMO’s in België met 2,5 procent is toegenomen. Ook in 2021 waren er opnieuw een pak meer starters. In Vlaanderen steeg het aantal starters met 8,8% ten opzichte van 2020. Brussel zag een soortgelijke groei. In een Unizo-bevraging verklaart ook meer dan de helft van de starters dat de crisis geen invloed had op hun beslissing om te starten. 15% zag in de crisis een echte opportuniteit.
door Jelle Ruts en Jaani De Koker

Felix Wyns en Gehan De Koker van Coureur Brussels zagen de kans om een fietsenwinkel te openen, voor allebei een sprong in het onbekende. “Hoewel ik al enkele jaren zelfstandig architect was, is een eigen fietsenwinkel toch nieuw en spannend”, zegt Gehan. Ook voor Felix is het zelfstandigenstatuut niets nieuws, maar een eigen winkel starten was ook voor hem een primeur. “Eerst werkte ik als kinesist, maar ik schoolde mij vrij snel om naar bikefitter (nvdr. bikefitten is het afstellen van de fiets op de eigenschappen van je lichaam). Nu doe ik eigenlijk iets gelijkaardigs, maar dan in mijn eigen winkel.”

“Die eerste lockdown was voor ons een trigger”, zegt Gehan. “We droomden af en toe luidop over van alles en nog wat met fietsen. Eigenlijk is de pandemie een katalysator geweest om van dromen en ideeën wel degelijk een project te maken. Daarvoor kletsten we er enkel al lachend over op een of andere barbecue.” Beide fietsfanaten lieten een job en werkzekerheid achter, dus ze namen een risico. Toch voelde het voor Felix aan als een weloverwogen beslissing. “Fietsen is als het ware geëxplodeerd, het was een van de betere branches om in te starten tijdens de coronacrisis.”

Wat het runnen van een winkel betreft, denkt Gehan dat het eenvoudiger was geweest om vóór corona starten. “Alleen hadden we toen niet zoveel tijd met onze voltijdse baan en zouden we er nooit toe gekomen zijn om een winkel te starten.” Dat denkt Felix ook: “Het lijkt mij inderdaad handiger om te starten in pandemieloze omstandigheden, maar ik had ongelofelijk veel vrije tijd in de eerste lockdown en dan kan alles heel snel gaan.”

Weekendritten
Net zoals veel andere ondernemingen, moest ook Coureur Brussels op zoek naar manieren om de coronacrisis om te zetten in een troef. Gehan en Felix bouwden daarom gestaag aan een online community via Instagram, Facebook en uiteraard Strava, een website en applicatie waarop je persoonlijke sportactiviteiten kan opslaan en delen. “Vorig jaar met het WK veldrijden in Oostende hebben we een soort van Strava WK georganiseerd. We merkten nadien al snel op dat meer mensen kwamen opdagen voor onze weekendritten.” Felix is ervan overtuigd dat een nieuw Strava WK zeker meer deelnemers warm zou maken. “Dat is misschien voor in de toekomst, maar laten we hopen dat een online fietswedstrijd dan niet meer hoeft en dat we gewoon fysiek kunnen samenkomen.”

De populariteit van fietsen tijdens de pandemie zorgde bij veel winkels al snel voor een voorraadtekort. Die gevolgen zullen zich nog een tijdje laten voelen, denkt Felix: “Naar voorraad toe hebben wij het gevoel dat dit jaar minstens even erg zal zijn als vorig jaar.” Gehan is dan weer positiever en vooral blij dat ze voor de eerste keer in hun winkel mogen staan zonder mondmasker. “Ik vind dat een enorme verademing, maar dat wil natuurlijk niet zeggen dat we van de pandemie af zijn.”

Koffiebar Victor
Bij Frieda Bastaerts en Roxanne De Hollander liep het anders. Moeder en dochter hadden voor de pandemie al de beslissing genomen om de sprong naar het ondernemerschap te wagen. Ze maakten plannen om een koffie- en lunchbar te openen in Roosdaal, ook al hadden ze geen van beiden al ervaring in de horeca. “Ik heb orthopedagogie gestudeerd,” zegt Roxanne. “Zo kwam ik terecht in de zorg en daar merkte ik dat ik meer en meer huiswerkbegeleiding op mij nam. Uiteindelijk ben ik zo in het onderwijs beland.” Ook moeder Frieda heeft een heel andere voorgeschiedenis. “De afgelopen 22 jaar werkte ik als marketingverantwoordelijke voor een bedrijf in de industriële sector, een mannenwereld. Als ik iets zelfstandigs wilde doen, was het nu of nooit. Zo zijn we het idee beginnen uit te werken.”

Eind 2019 startten de vrouwen met de uitwerking van hun project. Ze zochten naar een pand en vonden het in Roosdaal. “In de steden zagen we veel hippe koffiebarretjes, maar op het platteland misten we dat. Toen we dit pand ontdekten, waren we meteen verkocht. Het ligt in het centrum van Pamel en we hebben een parking recht tegenover onze zaak”, zegt Roxanne. “We wilden onze nieuwe zaak openen op 4 april 2020 en zagen het groots”, zegt Frieda. “Onze bar heet Victor, vernoemd naar een belangrijk persoon in Pamel, Victor De Klerck, beter bekend als de Dikke van Pamel. We hadden onze zaak daarrond gebouwd en hoopten de reuzenpop van de Dikke van Pamel hier te krijgen voor de opening. Dat liep helaas anders dan gepland”.

Opening afgelast
Corona gooide roet in het eten voor de grote opening. Ze konden niet opengaan zoals gepland, er zat niets anders op dan snel over te schakelen naar een takeawayservice. “We moesten onze nieuwe tafels en stoelen aan de kant schuiven. Dat was echt wel met een krop in de keel, want we waren er zo fier op. Wij hadden ook al menukaarten laten drukken, die mochten allemaal in de vuilnisbak. Allemaal kosten voor niets, want we hebben die uiteindelijk nooit kunnen gebruiken”, vertelt Roxanne over de zware periode. “Toch zijn we niet bij de pakken blijven zitten en hebben we van corona een opportuniteit proberen te maken”, nuanceert Frieda. “Corona gaf ons de mogelijkheid om achter de schermen ervaring op te doen, want wij kwamen allebei uit een heel ander werkgebied”.

Tijdens de coronacrisis bouwden Frieda en Roxanne een heel trouw cliënteel op, maar door de lockdown zijn ze van concept moeten veranderen. “Ons eerste idee was om een koffie-lunchbar te worden. Door corona werd ons takenpakket plots veel uitgebreider. Ineens waren we een bezorgdienst, een ontbijtleverancier en boden we meeneemkoffie en gebak aan. Daarbovenop wilden we ook nog eens lunch serveren en aperitieven voorzien. Na corona was het wel even zoeken voor ons. We moesten onze identiteit terugvinden, zonder het cliënteel dat onze takeawayservice gewoon geworden was teleur te stellen”, zegt Roxanne uit. Intussen vonden ze het evenwicht terug en bieden ze nog steeds alles aan.
“De voldoening die we halen uit de gerechten die we eindelijk kunnen serveren is gewoon fantastisch. Daar hebben we zo lang op moeten wachten. Na twee jaar kunnen we eindelijk zeggen dat we onze draai gevonden hebben en kijken we uit naar wat de toekomst zal brengen”, besluit Roxanne.