Het is een mooie, zonnige herfstdag in Brussel wanneer ik door het Warandepark naar het kabinet van staatssecretaris Nicole De Moor (CD&V) wandel. Aan de inkom van het gebouw kan je voelen hoe politieke machthebbers zich hier al eeuwen mogen nestelen. Ik word de statige Victoriaanse trap opgeleid. Je kan bijna niet anders dan je hier klein voelen. Maar wanneer de machtige deur naar haar kantoor geopend wordt, staat daar een hele andere verschijning. Met een brede glimlach, die de zon van buiten meteen binnenhaalt, spreekt ze me aan: “Welkom. Fijn om je te ontmoeten. Zet je gerust. Waar zat je weeral op school?” Een betere eerste indruk is moeilijk te veinzen. Is dit het resultaat van goede mediatraining of gewoon van goede manieren? Ik zal het snel ontdekken.
door Nathan Forger Brems
U bent ondertussen enkele maanden actief als staatssecretaris. Hoe bevalt die overgang u?
Het was vanaf dag één heel veel. Het is niet dat je veel tijd hebt om erbij stil te staan: “Amai, wat overkomt mij hier nu.” Maar die overgang op 28 juni, na mijn eedaflegging, is misschien anders dan voor andere ministers geweest. Ik ben naar dezelfde werkplek blijven gaan, ik neem nog dezelfde metro ‘s morgens, ik heb dezelfde collega’s, dezelfde dossiers. En toch is het leven helemaal anders geworden.
Hoezo anders?
Het publieke, de pers, de sociale media, dat is nieuw. Er zijn veel nieuwe dingen, maar deels blijft het toch ook een verderzetting van wat ik al deed. Ik vind comfort in de dossiers en de expertise die hetzelfde zijn gebleven. En voor de rest is het wennen. Het is bijvoorbeeld niet zo dat ik nu al volledig comfortabel in de tv-studio zit, maar het is niet meer de eerste keer. Er is veel media-aandacht geweest de voorbije vier maanden. En er is weinig tijd om er allemaal bij na te denken, dus ja, gewoon doen. (Ik wijs haar er op dat ze de slogan van Open-VLD in de mond neemt. Ze lacht: “Dat mag je knippen!”)
Eigenlijk veranderde er voor het thuisfront weinig: ik ben niet thuis.
Heeft u nog tijd om uw vrienden en familie te zien?
Ja, dat lukt allemaal goed hoor. Eigenlijk veranderde er voor het thuisfront weinig: ik ben niet thuis. Dat was ik in mijn vorige functie ook al niet. Nu is het verschil dat ze mij ’s avonds op tv zien, en dat vinden ze eigenlijk wel leuk. Ze kijken altijd samen. Het voornaamste is dat ik volledig op mijn man steun voor alle organisatie thuis. En mijn gezin en kinderen komen uiteraard op de eerste plaats, dus de meeste uren wanneer ik niet aan het werk ben gaan naar de kinderen. Doordat een missie naar Egypte was geannuleerd – en dat is dan een mooie meevaller – ben ik bijvoorbeeld onlangs naar het vioolconcert van mijn kinderen geweest. Mijn dochter is vier en ze speelt nog maar één maand viool, dus het centrale element in haar optreden was hoe ze haar viool moest vasthouden (ze lacht even bij de herinnering nvdr). Maar daar geniet ik dan wel van, ook om bijvoorbeeld Monopoly te spelen met mijn oudste , in de weinige uren dat het kan. Natuurlijk mis je vaak van die dingen, maar het lukt ook wel thuis, dankzij de hulp van mijn man.
U bent ook bestuurslid geweest van Danspunt vzw en van het KVS. Danst u zelf?
Ja, ik heb zelf altijd aan amateurdans gedaan in het verleden, dus dat ligt mij ook heel nauw aan het hart. En dat is dan de aard van het beestje om in bestuursorganen te zetelen en mee aan de kar te trekken om amateurdans in Vlaanderen op de kaart te zetten. Ik heb naast een hart voor migratie ook een hart voor cultuur, altijd al gehad. Wie weet ben ik in de toekomst weer wat meer met cultuur bezig dan met migratie. Maar nu is het honderd procent migratie.
Ik kreeg net nog van twee journalisten de opmerking:
“U antwoordt op de vragen, dat zijn we niet gewend.”
Het valt mij op dat u een andere communicatiestijl lijkt te hanteren dan sommige van uw voorgangers. U lijkt misschien minder vanuit een ideologie te vertrekken.
(Ze glimlacht een beetje geniepig) Die ideologie is nochtans evenzeer aanwezig hoor. Dat heeft misschien meer te maken met een andere communicatiestijl. Het debat over migratie is ontzettend moeilijk, want mensen zijn écht bezorgd over migratie en als beleidsmaker moet je daar rekening mee houden. Maar daarvoor hoef je niet zelf de populistische toer op te gaan. De voorbije decennia hebben we als politici veel te weinig durven praten over migratie, over de zaken waar mensen bezorgd over zijn, waardoor we dat debat hebben overgelaten aan de extreme denkers, die met dat thema gaan lopen zijn. Wij moeten ook zélf daarover durven praten op een genuanceerde manier.
En een genuanceerd verhaal is niet altijd in twee scherpe quotes te vatten, maar ik ben er wel van overtuigd dat er goede manieren zijn om het uit te leggen aan de mensen. Vandaag is heel veel van het politieke debat kort en gevat in tweets. Maar wanneer je de gelegenheid hebt om je beleid uit te leggen, dan merk je dat het wél kan om daar op een deftige manier over te spreken onder elkaar en met de mensen. Maar het is grappig dat u dat zegt. Ik heb nu net dit weekend nog toevallig van twee afzonderlijke journalisten de opmerking gekregen: “U antwoordt op de vragen, dat zijn we niet gewoon.” (Ze lacht). Daarmee bedoelden ze misschien eerder dat ik nog moet leren om rond de vragen te antwoorden. Maar ik wil dat eigenlijk wel blijven doen, antwoorden op de vragen. (daar is die geniepige lach weer).
U zat onlangs in het oog van de storm, zeker op sociale media. Hoe gaat u daarmee om?
Ja, ook daar is de nuance vaak zoek. Ik ga niet zeggen dat ik het daar niet soms lastig mee heb. Ik heb ook al een aantal keren gedacht: “Amai, ik was toch wel graag politicus geweest voordat de sociale media bestonden, toen het aan een ander tempo ging”. Natuurlijk word ik er niet vrolijk van als ik mijn sociale media opendoe. En de bagger, langs beide kanten van het spectrum, is hard. Uiteraard raakt mij dat. Ik ben ook een mens van vlees en bloed.
Ik denk wel dat je als politicus niet zonder die sociale media kan, omdat je het anders ook daar weer overlaat aan de extreme stemmen. Het is een cliché wat ik nu zeg, maar wat vroeger aan de toog van een café werd gezegd, staat nu op sociale media. En aan die toog stond je er niet bij, maar op sociale media lees je wel mee. Laat ons zeggen dat politici op dit moment niet de populairste beroepsgroep zijn én migratie net het thema is waar het het scherpst aan toe gaat. Van zodra je je hoofd boven het maaiveld uitsteekt, is dat nu eenmaal iets waar je mee moet omgaan.
Ik zeg niet dat ik mij daar elke dag voor kan afsluiten, zeker niet. Er zijn ook dagen dat je denkt “Hoe is dat nu mogelijk dat men, los van alle nuance, zo’n dingen over iemand zegt?” Mensen houden zich niet meer in op sociale media. Er zijn zeker dagen dat je dat met je meeneemt en ook dagen dat je je daar wel voor kunt afsluiten. Maar voor je omgeving is dat nog moeilijker, en ik denk zeker voor je kinderen. Ik ben blij dat zij nog niet op sociale media zitten. Ik ga hen die waarschuwing moeten meegeven.
Nochtans, ik zie dat u een ring light heeft staan, wat toch vaak voor TikToks gebruikt wordt.
Ja, die is nog van Sammy (Mahdi, haar voorganger nvdr), voilà. Ik heb na een tijdje gevraagd aan de medewerkers hier: “Wat staat dat ding hier eigenlijk te doen, wat is dat?” Om maar te zeggen, het hoort hier misschien niet thuis, want ik weet eigenlijk niet eens wat het is. Maar het is blijkbaar een lamp.
Is het dan een bewuste keuze van u, om minder actief en open te zijn op sociale media?
Dat is ook eerder mijn persoonlijkheid. Het zit niet in mij om, als ik op zaterdagavond in de zetel een koffie zit te drinken, een foto te nemen van mijn koffie en te zeggen “Ik zit in de zetel een koffie te drinken”. Waarmee ik niets gezegd wil hebben over mensen die dat wel doen, ik vind dat allemaal boeiend. Maar dat zou voor mij onnatuurlijk zijn. En ik denk dat er voldoende ruimte is in politiek Vlaanderen en Brussel om politici van meerdere categorieën te hebben. De ene zal inderdaad meer een persoonlijkheid zijn in de media, de andere, dat ben ik dan, is misschien een beetje droger. Maar volgens mij kunnen die wel perfect naast elkaar bestaan. Er zijn mensen die extraverter zijn en mensen die introverter zijn, en het zou voor mij heel onnatuurlijk aanvoelen om me anders voor te doen in de media.
Ik ben momenteel nog wat op zoek naar mijn stijl en ben nog aan het ontdekken wat me ligt en wat niet, maar laat ons zeggen dat ik nog niet toe ben aan The Masked Singer of snel TikToks zal beginnen opnemen. (lacht)
Meer verhalen
Op zoek naar de Belgische friet
Alles wat je wou weten over elektrische wagens
Materuni Coffee: duurzame koffie helpt plaatselijke bevolking