
Ik ben Esperanza en ben 58 jaar. Ik kom niet uit Brussel, maar ben hier voor mijn werk als receptioniste bij een notaris. In de vakanties ga ik terug naar Spanje, waar ik woon en mijn hele leven heb. Daar ben ik ook geboren en opgegroeid. Bijna elke dag tijdens mijn lunchpauze ga ik mijn sandwich halen bij Tom, de bekende charcuterie hier. Terwijl ik wacht, bel ik vaak met een vriendin om bij te praten, want het duurt wel zeker tien minuutjes voor ik mijn bestelling kan doen. Ik vertel haar hoe ik soms Spanje mis, maar de zon hier in Brussel maakt veel goed.
Ik ben altijd al aangetrokken geweest tot de diversiteit in een stad als Brussel. Hier voelt het alsof iedereen zijn eigen plek heeft, iets wat ik niet altijd voel in Spanje. Ik heb drie kinderen, die allemaal al aan het werk zijn. Eén van mijn zonen woont in Londen met zijn vriendin. Ik geloof echt dat hij het ver zal schoppen, ik ben heel trots op hem. Natuurlijk ben ik trots op al mijn kinderen.
Zodra ik mijn broodje heb, ga ik het opeten op een bankje in de zon, met mijn zonnebril op. Het is een klein geluksmomentje.
(opgetekend door Uma Barrea)
Meer verhalen
Mensen in Brussel: Fred
Mensen in Brussel: Li Wang
Mensen in Brussel: Pietro Tosi