Mensen in Brussel: Pietro Tosi

Ik ben Pietro Tosi, 38 jaar en trotse vader van Diego, die al zes maanden deel uitmaakt van deze woelige wereld. Vijftien jaar geleden vertrok ik uit Italië naar Brussel om mijn master in politieke filosofie aan de ULB te behalen. Ik verbleef toen in het appartementje van mijn nonkel. Ik spreek vloeiend Italiaans, Frans en ‘Spengels’, een mengeling van Spaans en Engels. Hoewel het leven in Brussel fijn en bewogen is, maakt het grillige en wisselvallige weer me somber.
Niet ver van het Bloemenhofplein ben ik actief als vakbondsman, waarbij ik regelmatig lastiggevallen word door opdringerige journalisten die mij om interviews vragen over allerlei zaken. Om mijn gedachten te verzetten, vind ik ontspanning in het bespelen van de drums. Ik speel bij een kleine, maar krachtige rockband, samen met enkele goede vrienden.
Mijn zoon heet Diego, vernoemd naar de legendarische voetballer Diego Maradona. Mijn sociale leven is aanzienlijk veranderd sinds de komst van Diego. Vroeger was ik regelmatig te vinden op feestjes en haalde ik af en toe kattenkwaad uit, maar nu ik een baby thuis heb, zijn die dagen voorbij. Niet dat ik het erg vind; Diego is een geweldige kerel, maar hij houdt me wel bezig, dat kan ik je verzekeren.
Tijdens dode momenten ben ik het gelukkigst op een terrasje met een koffie in de ene hand en een sigaret in de andere. Ik geniet van rustige en onverwachte momenten als deze, ik ben altijd in Brussel, en hoop je nog eens tegen te komen Elisabeth.
(Opgetekend door Elisabeth Verhuyck)