Ze is pas 21, maar maakt al furore in het Vlaamse muzieklandschap. Meskerem Mees was deze zomer niet weg te slaan uit de hitlijsten met haar hit Joe en mag zich nu ook winnares noemen van een uitzonderlijke editie van Humo’s Rock Rally. Ze is nu dan wel 10.000 euro rijker, maar blijft bescheiden.
door Louise Hinnekint
“Alles voelt nog vrij normaal”, zegt ze over haar overwinning. “Ik heb eigenlijk niet het gevoel dat er veel veranderd is. Het is tof hé, maar het is niet alsof er veel shows zijn bijgekomen. Door corona is er weinig dat verandert voorlopig. Ik heb wel het gevoel dat mijn “marktwaarde” gestegen is. De Rock Rally is nog maar een paar weken geleden, dus ik merk op dit moment nog niet veel verschil.”
Je hebt het vast heel druk nu. Wat doe jij om tot rust te komen?
“Nu valt het wel mee, ik zit momenteel in quarantaine. Iemand uit mijn team is positief getest op corona, dus ik moet even binnen blijven. Als ik tot rust wil komen, speel ik viool. Dat is ook weer muziek, ik weet het, maar voor mij is dat iets apart. Als ik nu gitaar speel, is dat zo van urgh..(zucht). Ik heb daar ook weinig zin in, omdat ik al elke dag van de week op een podium sta met dat instrument. Het is superchill om viool te spelen en op een andere manier na te denken over muziek. Het is een heel ander verhaal, en ik ben er nog maar net mee begonnen, dus er valt nog zoveel te ontdekken.”
Hoe ga je om met deze plotse bekendheid?
“Dat valt heel goed mee. Door corona mogen we sowieso niet veel buitenkomen, dus ik word voorlopig nog niet herkend op straat. Het is wel iets dat me schrik aanjaagt. Het is een raar idee dat je ergens kan lopen en dat mensen gewoon weten wie je bent, zonder dat ik weet wie zij zijn.”
Ben je het al gewoon om te spelen voor halflege zalen? Je carrière is tenslotte in stroomversnelling gegaan in het midden van de coronacrisis.
“Ik heb weinig anders gekend, dus voor mij is het niet zo moeilijk. Dat is ook wel fijn, het maakt het makkelijker om je publiek direct aan te spreken omdat er minder mensen in de zaal zitten. Als je voor een grotere massa speelt is het moeilijker om contact met je publiek te maken als artiest.”
Maar dat heb je dus nog nooit meegemaakt. Vind je het dan leuker zoals het nu is, of zou je ook graag voor grotere zalen spelen?
“Ik vind het eigenlijk wel tof zoals het nu is”. Het vervelende is dat alle gages nu aan de helft zijn. Alles wat ik verdien is aan coronatarief. Allez, ik ga daar nu niet over zagen, ik verdien nog steeds redelijk veel, en ik mag ook veel spelen. Voor mij mag het allemaal nog een beetje meer en een beetje beter. Ik ga het altijd even leuk vinden om in een louche café te spelen als dat ik bijvoorbeeld op Rock Werchter zou staan. Die ervaring is even leuk, maar puur financieel is het altijd interessanter om voor meer mensen te spelen uiteraard.”
Wanneer had je door dat je in de muziek wilde verdergaan?
“Ik heb heel lang voor mezelf gespeeld en soms voor vrienden en familie, maar ik heb nooit een bandje gehad tot vorig jaar. Dan merkte ik wel dat mijn muziek geapprecieerd werd. Ik kreeg meer positieve reacties en opeens had ik een manager en een label en toen dacht ik: “Als ik moet kiezen tussen muziek maken of nog vijf jaar studeren, dan kies ik voor de muziek.”
Dit jaar heb je je hogere studies stopgezet. Was dit om meer tijd te maken voor je muziek?
“Ik was begonnen aan een studie voor leerkracht secundair onderwijs met de optie muzische opvoeding. Dat ging wel goed omdat ik veel voorkennis had, maar ik zag er geen toekomst in. Ik zou het wel kunnen denk ik, maar het zou tegen mijn zin zijn. Voor wat ik nu doe moet ik geen moeite doen omdat ik het leuk vind. Ik maak toch al muziek in mijn vrije tijd. Als ik dan moet kiezen tussen hard werken voor iets wat in de long term misschien iets zal opleveren, maar wat ik niet graag doe, of muziek maken, wat ik sowieso al doe, dan is de keuze rap gemaakt. Ik heb de chance dat mijn ouders dat ook wel chill vonden. Als dit flopt, ga ik wel weer iets anders doen.”
In de media word je vaak “de Vlaamse Nina Simone” genoemd. Wat vind je daarvan?
“Ik denk dat het bedoeld is als mooi compliment. Het is wel niet zo origineel.Ronny Mosuse heeft mij ooit zo genoemd, ik denk dat het tijdens de aankondiging voor een optreden was. Het zal blijven plakken zijn.”
Zijn je nummers autobiografisch?
“In een zekere zin wel. Soms wel, soms niet. Als het wel zo is, is het niet in your face. Soms gebeurt er iets in de actualiteit dat me inspireert, of gebeurt er iets in mijn leven of dat van mijn vrienden dat ik niet goed kan plaatsen, wat me dan ook inspireert. De inspiratie komt van overal. Ik denk daar allemaal niet zo hard over na als ik schrijf. Dat gebeurt gewoon. Als ik er inspanning voor zou moeten doen, dan zou ik het niet doen, mijzelf kennende.”
Je nummers zijn heel rustig. Heb je zin om ooit een compleet andere richting uit te gaan met je muziek?
“Ja, ik denk dat ik dat wel nog ga doen. Misschien over een paar jaar, en onder een andere naam, als ik nog wat andere muzikanten rondom mij heb geschaard kan ik mijn sound wat uitbreiden, want nu werk ik met de middelen die ik heb. Dat komt niet door corona, maar door omstandigheden. Ik heb in de zomer aan Febe (haar celliste) gevraagd om samen met mij op te treden, omdat ik dat dan wel nog een mooie combinatie vond. Cello past wel bij de muziek die ik maak. Als ik nu de optie zou krijgen om samen te werken met drummers of bassisten zou ik een hele andere soundmaken. Ik heb geen schrik om dat te doen. Als dat minder aanslaat dan dit project, is dat ook helemaal niet erg. Al is het maar alleen voor mezelf, het zal interessant zijn om te zien hoe ik met meer middelen omga als songwriter.”
Je trekt je weinig aan van de mening van anderen?
“Ook niet niets hé. Als wat ik nu doe niet geprezen zou worden, zou ik er nooit aan gedacht hebben om mijn studies te laten vallen en hier 100% voor te gaan. Ik hecht er wel belang aan, maar ik vind niet dat ik me daarom moet inhouden in mijn creatief proces. Ik kan dit project heel makkelijk scheiden van de rest. Nu draait alles rond ‘Meskerem Mees’ ,maar dat betekent niet dat ik niet in een andere band kan gaan spelen of andere dingen kan gaan proberen. Ik heb nu al nummers voor bijna twee albums, en er zullen er waarschijnlijk nog wel bijkomen. Ik voel weinig druk met dit project. Het zal nog een tijdje meegaan ook, nog zeker een jaar. Rond februari hebben we de clubtour, het album komt hopelijk in november 2021. Ik kan hier dus nog een heel jaar op teren. Ik voel geen druk of haast. Ik laat het gewoon gebeuren.”
Na de Rock Rally kreeg je kritiek van mensen die het geen terechte overwinning vonden. Ze vonden het oneerlijk omdat je al veel werd gepusht door Studio Brussel.
“Eerlijk gezegd had ik gedacht dat ik juist daarom niet ging winnen.”
Ja, want er is toch ook wel een zekere concurrentie tussen de Rock Rally en Studio Brussel, die nu ook een talentenjacht hebben met de Nieuwe Lichting?
“Waarschijnlijk wel. Ik dacht dat de jury van de Rock Rally ging denken dat ik het al gemaakt had en dat ze de 10.000 euro zouden geven aan iemand die het beter kon gebruiken. Ik dacht dus dat mijn ‘bekendheid’ in mijn nadeel zou spelen, maar de jury heeft duidelijk gemaakt dat ze zich daar niet hebben door laten beïnvloeden. Ze hebben hele mooie commentaren gegeven, ze zeiden zelfs dat ik er met kop en schouders bovenuit stak. De mening van de jury is wat de doorslag geeft, niet hoe populair je bent. De prijs die dan wel draait om populariteit, de publieksprijs, heb ik niet gewonnen. Maar mensen mogen van mij overal kritiek op uiten. Vrije meningsuiting is ook belangrijk.”
Je bent bij NINA genomineerd voor vrouw van het jaar. Wie is jouw vrouw van het jaar?
(Denkt na) “Mag ik Janis Joplin zeggen? Omdat die dit jaar vijftig jaar is gestorven? Ik zag dat prinses Elisabeth en Delphine Boël ook genomineerd zijn, maar ik ben niet zo into het koningshuis. Ik weet niet of ik hier een antwoord op heb, er zijn veel vrouwen die van alles hebben gedaan dit jaar.”
Waar kijk jij het meest naar uit om te doen, eens dit hele coronagedoe voorbij is?
“Ik zou graag naar Denemarken gaan en al mijn vrienden daar bezoeken. Na mijn zesde middelbaar heb ik in Denemarken gestudeerd voor een jaar. Dat was niet echt een studierichting. Elk semester mocht je je eigen lessenrooster samenstellen. Dat was heel chill, zonder examens, het enige wat je moest doen was naar de les komen en in het weekend kon je feesten.”
Hoe spendeerde jij je zomers pré-corona?
“Ik sprak veel af met vrienden. Ik werkte op Gent Jazz en daarna ging ik altijd naar de Gentse Feesten. Zo leerde ik altijd veel nieuwe mensen kennen. Dat is wat ik nu het meest mis. Normaal ga ik iedere zomer naar huis met een heleboel nieuwe vrienden, nu is het veel moeilijker om mensen te leren kennen. Dat is iets wat heel zwaar weegt op mijn generatie, je kan bijna onmogelijk nog nieuwe contacten leggen. Daarom ben ik heel dankbaar voor wat ik nu doe, want ik heb een excuus om nog steeds nieuwe mensen te ontmoeten. Zo heb ik twee weken geleden een show gedaan in Luik, en daar waren twee toffe kerels die meehielpen met het geluid en de productie. We hebben die uitgenodigd voor onze volgende show in Luik omdat ze zodanig lief waren. Het is heel refreshing om nieuwe connecties te leggen, dat hoeven daarvoor niet direct heel diepgaande vriendschappen te zijn. Zeker nu, nu we eigenlijk hele dagen alleen thuis moeten zitten.”
Voel je je aanvaard in de muziekwereld?
“Ja, maar door allemaal mensen die ik niet ken. Ik loop daar maar wat door, dat doet me weinig. Ik weet van de helft van de mensen die “belangrijk” zijn, bijvoorbeeld de juryleden van de Rock Rally, niet wat ze doen of wie ze zijn. Dat is niet omdat ik dat niet wil weten, maar omdat ik nog geen volledig jaar bezig ben met muziek op het niveau dat ik er nu mee bezig ben. Mensen zullen wel al eens van mij gehoord hebben, maar ik ken mijn weg nog niet in het muzieklandschap.”
Waar hoop je te staan binnen tien jaar?
“Dan woon ik in een huis samen met mijn band die tegen dan hopelijk al wat is uitgebreid, dan geef ik misschien een beetje les on the side. Dan hoop ik al op Rock Werchter te hebben gespeeld, en dan heb ik een internationale tour gedaan, onder andere in de Verenigde Staten. Ik wil ook heel graag naar Japan gaan, gewoon als vakantie, niet voor muziek. Ik zou ook graag eens de aarde vanuit de ruimte hebben gezien. Ik weet wel niet of dat haalbaar is om binnen tien jaar te doen.”
Hieronder kun je Joe van Meskrem Mees beluisteren
Meer verhalen
België is trots op biercultuur
Migratie kleurt culinaire identiteit van Brussel
Acteur en politicus Walter De Donder: “Het drukke leven is mijn elixir”