Ik ben Laurenz Marton, 29 jaar en uit Oostenrijk. Ik werkte tot vandaag zes maanden bij de Oostenrijkse federale Economische Kamer in Brussel. Dat is een lobbyorganisatie op de Kortenberglaan die vooral de economische interesses van Oostenrijkse bedrijven vertegenwoordigt. Het was een uitdagende job die ik met veel passie deed.
Het bijzondere is dat ik enkele jaren geleden zelf nog op de schoolbanken zat. In Oostenrijk studeerde ik aan de Vienna University of Economics and Business. Ik verliet deze universiteit met een bachelor in International Business Administration en een master in International Management. Als jongeman was het een enorme aanpassing om te werken in een onbekende stad zonder mijn familie en vrienden, maar ik greep die kans met beide handen.
Brussel is voor mij een levendige stad die nooit stilstaat. Hoewel ik het hier wel leuk vond, ben ik niet zeker of ik hier ooit nog wil werken. Het liefst zou ik nog andere steden willen ontdekken; of in Oostenrijk werken, dicht bij mijn familie.
In deze bruisende stad met verschillende achtergronden kon ik gemakkelijk enkele vrienden maken, wat enorm heeft bijgedragen aan mijn ervaring hier. Helaas is mijn werk gedaan en vlieg ik binnen vijf uur terug naar Oostenrijk. Toch kijk ik ernaar uit om mijn familie en geliefden terug te zien. Wat ik het meeste zal missen zijn de vrienden die ik hier heb leren kennen en natuurlijk de heerlijke Belgische frieten. Daarom ga ik nu nog even genieten van mijn laatste pak frietjes met mayonaise. Smakelijk!
(Opgetekend door Pearson Arkesteyn)
Meer verhalen
Mensen in Brussel: Fred
België is trots op biercultuur
Mensen in Brussel: Li Wang