Arnaud De Decker: “Je moet echt wel geschift zijn om deze job te doen, tenzij je niet aan de gevaren denkt.”

Arnaud De Decker, oorlogsjournalist en almunus van de opleiding Journalistiek van de Erasmushogeschool Brussel, was woensdag de eerste gast in de reeks Masters of Media van dit academiejaar. “Ik ben in 2017 afgestudeerd en het is geweldig om te zien dat hier nog steeds exact hetzelfde team van docentenstaat”, begon hij zijn presentatie.
door Amber Budts – foto’s Myrthe Higgins

Arnaud De Decker nam alle studenten journalistiek mee in zijn verhaal, dat niet altijd een even vrolijke ondertoon heeft. De Decker brengt sinds 2022 veel tijd door in Oekraïne. Momenteel huurt hij een appartement in de stad Charkiv, op slechts veertig kilometer van de Russische grens. De dreiging vanuit Rusland is dan ook voortdurend aanwezig, aangezien het land de stad makkelijk kan aanvallen vanuit eigen grondgebied.

Plots midden in de oorlog
“Ik had nooit ambitie om oorlogsjournalist te worden, maar opeens zat ik er midden in”, zegt De Decker. Twee jaar geleden domineerde de spanning tussen Rusland en Oekraïne steeds vaker het nieuws en moest De Decker zelf ook erover berichten voor Bruzz. Destijds leken de Russen alleen hun grenzen te bewaken, van een invasie was nog geen sprake. In januari 2022 besloot De Decker om naar Kyiv te gaan. “Ik hoorde dat Kyiv een beetje het nieuwe Berlijn werd, vrij hip, met leuke feestjes. Een citytrip, waarom niet?” Vanuit zijn hostel werkte Arnaud voor Bruzz, na zijn werkuren verkende hij de stad. Hij maakte zijn eerste reportage voor Het Laatste Nieuws. “Dat was een fantastische periode. Ik kon voor Bruzz blijven werken, reportages maken voor Het Laatste Nieuws, en er was nog geen oorlog.”

Maar dat veranderde op 24 februari. “De eerste keer dat ik het luchtalarm hoorde, was dat enorm traumatiserend”, herinnert De Decker zich. Als 26-jarige belandde hij midden in totale chaos, zonder enige ervaring met oorlogsgebieden. Via Polen keerde hij doodsbang terug naar België. Om tot rust te komen, ging hij opnieuw voor Bruzz werken, maar de oorlog tussen Rusland en Oekraïne liet hem niet los. Na lang twijfelen en ondanks de vele waarschuwingen uit zijn omgeving, besloot Arnaud uiteindelijk toch terug te keren naar Oekraïne.

Gevoel van onoverwinnelijkheid
De Decker keerde terug naar Oekraïne met een andere mentaliteit. “Als journalist daar denk je vaak dat de dood alleen anderen treft, alsof je onoverwinnelijk bent,” zegthij. Toch is hij zich bewust van de immense gevaren die hij loopt. Volgens Arnaud zou je, als je voortdurend stilstaat bij die risico’s, nooit in staat zijn om dit werk te doen. “Je moet echt geschift zijn om dit te doen, tenzij je niet aan de gevaren denkt.” Ondanks alles blijft Arnaud De Decker altijd optimistisch, hij begint elke missie met het vertrouwen dat het goed zal aflopen.

Niemand praat er nog over
Intussen duurt de oorlog tussen Rusland en Oekraïne al meer dan 2,5 jaar en merkt De Decker dat de aandacht voor het conflict afneemt. Hoewel hij veel foto’s en reportages naar Belgische nieuwsmedia stuurt, wordt het steeds moeilijker om zijn materiaal verkocht te krijgen. Toch blijft hij vastberaden: “Als ik daar niet ben, dan is er niemand meer vanuit België.” Voor De Deckeris het cruciaal dat de media blijven berichten over Oekraïne. “Elke dag sterven daar duizend mensen,” zegt hij. Hij bericht niet alleen over de steden waar burgers lijden, maar hij trekt ook naar het front. Met zijn werk hoopt hij de urgentie en de menselijkheid van de oorlog levend te houden in de harten en geesten van zijn lezers, want voor hem is het duidelijk: “Ik wil iets betekenen en een meerwaarde zijn, als ik nu zou vertrekken zou ik gewoon mijn rug keren naar de Oekraïense bevolking en dat wil ik niet.”