L’Amour ouf: over de grenzen van de liefde (recensie)

L’Amour ouf is een Frans-Belgische romantische dramafilm uit 2024, geregisseerd door Gilles Lellouche. Het scenario is geschreven met Audrey Diwan, Ahmed Hamidi, Julien Lambroschini en Lellouche en is gebaseerd op de Ierse roman Jackie Loves Johnser OK?, uit 1997 van Neville Thompson. De film loopt nu in de zalen.
door Uma Barrea

De twee hoofdrollen, Jackie en Clotaire, worden gespeeld door Mallory Wanecque en Adèle Exarchopoulos, als jonge Jackie en Clotaire. Malik Frikah en François Civil vetrolken de oudere versie.
In de jaren tachtig, in het noorden van Frankrijk, worden twee adolecenten – Jackie en Clotaire – smoorverliefd op elkaar, ondanks hun verschillende sociale omstandigheden en persoonlijke ambities. Jackie – die haar moeder verloor op jonge leeftijd – droomt van vrijheid, terwijl Clotaire – verloren in de moeilijkheden van zijn familie in de arbeiderswereld – uiteindelijk in de criminaliteit belandt. In de jaren negentig, nadat hij tien jaar in de gevangenis heeft gezeten voor een moord die hij niet heeft gepleegd, is Clotaire nog steeds verliefd op zijn jeugdliefde. Maar Jackie is nu getrouwd, heeft een nieuw leven en lijkt hun verleden definitief achter zich te hebben gelaten. In werkelijkheid kunnen ze elkaar echter nog steeds niet loslaten.

Drie uur
Hoewel het verhaal enigszins voorspelbaar is, zijn de levens van de personages dat absoluut niet. In drie uur tijd wordt de kijker meegesleept in een combinatie van komedie, drama, romantiek en criminaliteit. Het afwisselende tempo van rustige, introspectieve scènes tot snelle, dynamische momenten, zorgt ervoor dat de film niet verveelt en leidt naar een prachtig einde. De karakterontwikkeling, van tieners tot jongvolwassenen, wordt subtiel verweven in het verhaal, en de chemie tussen de verschillende acteurs is overtuigend en natuurlijk.

Melancholie en romantiek
De setting in het noorden van Frankrijk zorgt voor een melancholische en romantische sfeer. De cinematografie valt op door het creatieve gebruik van standpunten en beeldhoeken, wat visuele diepte geeft aan het verhaal. Ook de muziekkeuze sluit perfect aan bij zowel de sfeer als de tijdsperiode, waardoor de film extra gelaagd aanvoelt.