Nina Rey: “Ik heb de laatste jaren heel hard aan mezelf gewerkt”

Portret van de actrice achter Louise Vincke (Campus 12) en de stem van Violet in Presto

“Ik denk dat de tienjarige ik jaloers op me is”, zegt Nina Rey (20). Ze werd vijf jaar geleden ondergedompeld in de wereld van Studio 100. Ze maakte haar debuut als Louise Vincke in de Ketnetserie Campus 12. Daarnaast leent ze haar stem uit aan Twitchy, de chihuahua, in de nieuwe animatiefilm 100% Wolf. Ze is ook de stem van Violet in de animatieserie Presto! die nu te zien is op Ketnet. Veel kinderen zien Nina Rey als een groot voorbeeld. Maar wie is zij?
Tekst en foto’s Ilo Leroy

“Ik ben koffie aan het zetten, wil je ook een kopje?” De geur verspreidt zich doorheen haar kot in de Dansaertwijk in Brussel. Met veel planten in de livingruimte, ploffen we tegenover elkaar neer in brede bruine zetels. Ze zucht. “Wat doet het deugd om te gaan zitten. Eergisteren heb ik me bezeerd bij de dansles. Ik kamp al een aantal jaar met pijn aan mijn hamstring, maar bij de dansles heb ik het, denk ik, verergerd. We moesten onze split opmeten en bij de beweging had ik het gevoel dat alles vanbinnen scheurde.” Haar danslessen maken deel uit van de bachelor Musical aan het Koninklijk Conservatorium Brussel waarmee ze dit jaar begonnen is. 

Heb je het naar je zin op het Conservatorium?
Nina Rey (Breed glimlachend):  Ik ben echt heel gelukkig op school. Ik heb een hechte klas. Terwijl wij uren bij elkaar zitten op school, zien we elkaar nog elke dag na school. We zijn met z’n vijftien. Het voelt zo uitzonderlijk dat we zo close zijn. Op de middelbare school voelde ik me heel vaak iets te aanwezig, of te luid, of zelfs teveel mezelf, maar hier pas ik tussen de mensen. Daarbij dacht ik dat ik de emotionele ging zijn, maar dat is niet waar. We zijn het allemaal. Dit trimester zijn we bezig met een project over onszelf. Het moeilijke hieraan is dat je moet weten wie je bent. Dit is vrij confronterend, want ik ben een emotioneel persoon. Daarom doe ik de richting ook zo graag. Ik ben het wel nog helemaal niet gewend om thuis te werken voor school. Ik ben meer dan vier jaar niet meer naar school gegaan. Ik vond daarbij ook geen tussenweg in het student-zijn en musicalstudent-zijn. De eerste weken als studente wou ik elke week feesten, maar al snel merkte ik op dat mijn stem dat niet aankon. Nu denk ik wel dat ik op de juiste momenten nee kan zeggen voor een feestje.

Heb je het gevoel dat je een voorsprong hebt op de andere studenten?
Nee, totaal niet eigenlijk. We zijn allemaal getalenteerd. We hebben dan ook allemaal toelatingsproeven achter de rug. Daarnaast wil ik even mijn TV-carrière achter mij laten, want nu ben ik gewoon de studente die aan haar opleiding begint. Ik schreef me in wetende dat studenten mij hoogstwaarschijnlijk gingen herkennen van televisie. Dat vind ik altijd jammer, want dan zijn er vooroordelen. Ik heb de laatste jaren heel hard aan mezelf gewerkt en dat wil ik ook aan de mensen kunnen tonen. Dit zonder het label van arrogantie dat TV-personen vaak krijgen. Ik ben vroeger op school vaak als arrogante gezien geweest en daar wil ik van af. Sommige mensen verontschuldigden zich, zeggen dat ze de serie Campus 12 nog nooit hadden gezien, maar daar ben ik heel blij om. Ze leren dan de echte ik kennen. Ik denk dat dat wel is gelukt.

Hoe zie jij jezelf?
Ik zou mezelf sowieso omschrijven als een enthousiaste en goedlachse persoon. Daarnaast ben ik eerlijk, dat vind ik een goede eigenschap aan me. Ik zeg wat ik denk. Je weet meteen wat je aan me hebt.  Vroeger zag ik de zaken vaak van een negatieve kant. Nu heb ik meer de gedachte dat ik alles op me laat afkomen. Ik heb geleerd om van dag tot dag te leven, zeker met het soort opleiding dat ik doe. Het heeft geen nut om over teveel zaken te stressen, want je hebt er haast geen tijd voor.  Aan de andere kant zijn er misschien wel een aantal zaken die ik aan mezelf zou willen veranderen. Het is niet dat ik een onzeker persoon ben, ik ben de laatste jaren zelfzekerder geworden, maar ik twijfel te veel. Ik denk veel te veel na, over alles. Dat is niet bepaald slecht, maar ik zou dat graag willen verminderen. Daarnaast zou ik ook wat meer geduld moeten hebben. Mijn motivatie en gedrevenheid  moeten ook opgekrikt worden. Ik ga er te vaak van uit dat zaken van de eerste keer zullen lukken.

In een interview met Het Laatste Nieuws zei je dat je al musicals doet sinds je tien jaar. Hoe zou je tienjarige zelf reageren op de persoon die je nu bent?
Ik denk dat de tienjarige Nina nooit zou verwachten dat ik al vier jaar voor TV heb gewerkt. Zij zou met grote ogen naar me kijken. Ik zei toen vaak dat ik graag eens professioneel wou worden geschminkt. Ineens van de ene dag op de andere bevond ik me als vijftienjarige niet meer elke dag achter de schoolbanken, maar op een make-up stoel en stonden er camera’s op me. Ik denk dat de tienjarige Nina jaloers is op de twintigjarige Nina. 

Je woont samen met je zus in een appartement, hoe verloopt dat?
Kei goed. Mijn zus en ik zijn twee handen op één buik, we zijn elkaars beste vrienden. Wij kunnen geen ruzie maken. We kunnen niet kwaad worden op elkaar, dat gaat echt niet. Elke keer als ik laat ’s avonds thuiskom van een feestje, kan ik vertrouwd thuis bij mijn zus aankomen en niet alleen op een kot. Onze band is de laatste jaren ook versterkt, waarschijnlijk doordat ik ook ben veranderd. 

Hoe was je dan vroeger?
Ik weet dat ik vroeger vaak bitcherig kon overkomen en het bloed onder mensen hun nagels kon halen en mijn limieten niet kende. Op dat vlak ben ik rustiger geworden. Deels ook, denk ik, doordat ik op mijn vijftiende van school ben weggegaan voor Campus 12. Ik ben beginnen werken en met volwassene mensen in contact gekomen. Hierdoor ben ik sneller ouder geworden. Ik kan serieuzer over zaken nadenken en praten. Ik ben meer matuur geworden. Ten opzichte van mijn zus dan ook. Zij is een heel ander persoon dan ik. Ik ben een heel extravert persoon, terwijl zij eerder introvert is. Doordat ik zo extravert was, werd zij steeds introverter. Nu zitten we meer op hetzelfde niveau. Het is mooi om te zien, dat we meer op elkaar beginnen lijken. 

Ik heb op je Instagrampagina gezien dat je ouders de nieuwe uitbaters zijn van ijssalon NICE, wat is je favoriete ijssmaak?
Ik neem altijd mango, passie en chocolade. Dat is gewoon het beste. Het zijn heel uiteenlopende smaken, maar het is zo lekker samen. De chocolade smaakt naar bevroren chocolademousse, dat is gewoon perfect. (Maakt het typische Italiaanse gebaar met een kus)

Stel dat je een dag zou mogen doorbrengen met een beroemdheid, wie zou dat zijn en waarom?
Ik ben niet iemand die een idool heeft. Ik hou van Michael Jackson, maar ik hoef daar niet per se mee om te gaan. Zelf heb ik gemerkt dat er ook mindere kanten zijn aan het feit om herkend te worden. Ik zou graag met een beroemdheid omgaan die het meeste zichzelf is en zich niet naar zijn status gedraagt. Ik zou bijvoorbeeld heel benieuwd zijn naar Harry Styles. Bij mij komt hij als een puur persoon over, benieuwd of hij ook zo in het echt is. 

Je sprak net over de negatieve kanten van beroemdheid, hoe ervaar jij deze?
Ja, zo negatief zijn ze niet. Ik weet dat ik vroeger iemand was die veel aandacht wou, zeker op school. Door de serie kreeg ik aandacht op momenten dat ik daar totaal geen behoefte aanhad. Je kan niet beslissen wanneer de mensen je wel of niet herkennen. Soms ben ik bijvoorbeeld in het openbaar met mijn ouders en mijn zus, maar dit gebeurt niet vaak zonder dat er tien kinderen rond me staan voor een foto. Het feit dat ik herkend word, stoort me niet, maar wel dat ik geen controle heb over de plek en het moment. Dat zijn zaken waaraan ik me frustreer. Ik wil me dan ook niet inbeelden hoe het moet zijn als je wereldberoemd bent. Dan kom je gewoon je huis niet meer uit.

Wat is je favoriete muziek? Komt dit overeen met de musicals waarin je speelt?
Ik ben niet het typische musical-meisje dat alle musicals uit het hoofd kent. Ik luister heel vaak naar Marco Borsato omdat ik die muziek met mijn gezin beluister. En natuurlijk ook nog Michael Jackson en zijn actieve nummers. Op zijn muziek kan ik altijd dansen, vooral de liedjes van de toenmalige Jackson 5. Op het nummer Rock with you ga ik altijd los, daar kan je me echt niet in tegenhouden.

Wat is je ideale menu?
Er moet sowieso sushi inzitten en afgesloten worden met een moelleux. Bij het aperitief, de typische schotel van vrienden van mijn ouders: een tortillaschotel. Eerst een laag Philadelphia natuur dan een laag Philadelphia met kruiden, daarbovenop cocktailsaus en om te eindigen paprika. Dat is het, denk ik. Heerlijk, een al genieten. Ik begin al te watertanden.

Welke film of serie kun je steeds herbekijken?
De serie Friends. Altijd. Geen twijfel. Die serie heeft me geholpen op momenten dat ik niet wou nadenken en het niet zo goed met me ging. Bij het kijken van die serie kon ik me dan ook pas echt ontspannen, wat vaak moeilijk gaat bij me. Ik heb de serie al wel vijf keer uitgekeken. Ik zet dat ook op om in slaap te vallen en dan luister ik niet per se, de serie werkt rustgevend.

En om af te sluiten, wat staat er op de nummer 1 van je bucket-list?
De hoofdrol spelen in een even grote productie als die van Studio 100 met musicals als 40-45 of Daens. Of althans de hoofdrol spelen in een succesvolle musical in België waarvan het personage perfect bij me past. Dat staat momenteel op nummer 1. Daarvoor doe ik de studie uiteindelijk ook.